Rodzice dzieci poniżej 8 roku życia w obecnie zaistniałej sytuacji, najpierw stanu zagrożenia epidemicznego, a obecnie stanu epidemii, dopytują się co z czesnym za niepubliczny żłobek czy też przedszkole, do którego do tej pory uczęszczało ich dziecko. W gąszczu przepisów, postaramy się znaleźć klucz do rozwiązania. Z pomocą przychodzi… Urząd Konkurencji i Ochrony Konsumenta. Sprawdźcie, dlaczego warto skorzystać z jego wsparcia.
Historia jest pełna cichych bohaterów, bez których otaczający nasz świat mógłby być jedynie marzeniem, a nawet mrzonką obłąkanego wizjonera, którego społeczeństwo uznało za wariata. Walka z pandemią koronawirusa jest polem wielu dramatów ludzkich, ale również postaw, które – jak opadnie kusz – będą wyznaczały najwyższe standardy nie tylko moralne, ale i etyczne. Każdemu lekarzowi znane są słowa przyrzeczenia lekarskiego, w którym przyrzekł on m.in. służyć życiu i zdrowiu ludzkiemu. Lekarze są świadomi, że nie mogą odmówić pomocy lekarskiej w przypadkach niecierpiących zwłoki (art. 69 Kodeksu etyki lekarskiej).
Przepisy prawa nie definiują czym jest siła wyższa, wobec czego posługując się wypracowaną przez doktrynę definicją należy wskazać, że siła wyższa to zdarzenie zewnętrzne, niemożliwe lub prawie niemożliwe do przewidzenia, którego skutkom nie można zapobiec. Rząd w ostatnim czasie zaproponował tzw. „Tarczę Antykryzysową”, której jednym z zaproponowanych rozwiązań jest możliwość odstąpienia przez zamawiających od kar umownych za opóźnienia w realizacji zamówienia publicznego związanych z epidemią.
Wielu wykonawców zastanawia się jak w obecnej sytuacji zagrożenia epidemicznego zamawiający poradzą sobie z obowiązkiem publicznego otwarcia ofert składanych w postępowaniu o udzielenie zamówienie publiczne w trybie przetargu nieograniczonego. U większości zamawiających zostały wprowadzone rygorystyczne procedury związane z ograniczeniem kontaktów z ludźmi niebędącymi pracownikami zamawiającego. Przykładowo, urzędy miast i gmin wprowadziły ograniczenia w zakresie bezpośredniego załatwienia spraw wyłącznie do tych o statusie pilne, po uprzednim umówieniu się telefonicznym.
Walka z koronawirusem skutecznie paraliżuje życie publiczne. Problem realnego, a raczej dotychczas nam znanego funkcjonowania, zaczyna dotyczyć szeregu instytucji publicznych. Dotknie on również parlamentu, który w czasie niezbędnych zmian w prawie powinien funkcjonować sprawnie. Czy jest to możliwe w oparciu o obowiązujące przepisy prawa? Jeśli tak, to jakie warunki musiałby zostać spełnione? Czy koronawirus może pokonać konstytucyjne organy państwa? Co polski Sejm i Senat może zrobić w obliczu pandemii? Sprawdzamy i lepiej przyglądamy się kwestii posiedzeń tych dwóch izb.
Z pewną obawą i niepewnością przeczytałem na TVP info artykuł pt. „Nieoficjalnie: W poniedziałek minister sportu zakończy rozgrywki” z dnia 15 marca 2020 r., w którym za doniesieniami „Dziennika Łódzkiego” redakcja TVP info podaje nieoficjalne stanowisko Ministerstwa Sportu co do zakończenia rozgrywek sportowych w Polsce.
W poniedziałek 23 marca wszystkie związki sportowe w Polsce mają zostać zobligowane do zakończenia rozgrywek. O ile kwestia ich zakończenia przed czasem nie budzi we mnie już emocji, a wręcz wydaje się przykrą koniecznością panującej w Polsce i na świecie pandemii koronawirusa, to model rozwiązania pomiędzy klubami a zawodnikami czy sponsorami kontraktów już tak.
Decyzja Rządowego Zespół Zarządzania Kryzysowego o odwołaniu wszystkich imprez masowych, pomimo bez wątpienia jej słuszności – jak pokazuje przykład włoski – rodzi pytanie o to, czy sezon 2019/2020 może zakończyć się w sportach zespołowych „swoistym remisem”, a więc brakiem wyłonienia Mistrzów Polski. Nieformalna, bo wciąż nie ogłoszona przez WHO, pandemia SARS-CoV-2 jest, jakże namacalnym przykładem tego, co prawnicy nazywają siłą wyższą. Analitycznym okiem przyglądamy się bieżącej sytuacji w sporcie, która ze względu na tzw. rozgrywki bez kibiców z pewnością przejdzie do historii.
Praktyka kontraktowa w sporcie pokazuje, że na porządku dziennym są sytuacje, że zawodnicy pozostają równocześnie w dwóch stosunkach prawnych: zatrudnienia oraz pobierania stypendium sportowego na podstawie umowy cywilnoprawnej. Tego rodzaju praktyka budzi wątpliwości organów rentowych, które nie wliczają stypendium sportowego do podstawy wymiaru składek z tytułu umowy o pracę. Kością niezgody jest pojęcie umowy o stypendium sportowe. Przyjrzyjmy mu się lepiej i dowiedzmy się, czy zawsze warto się ubiegać o to sportowe wyróżnienie.
