Czy dodatek solidarnościowy przysługuje osobie, której wypowiedziano umowę o pracę, a pracodawca wskazał w świadectwie błędną podstawę rozwiązania umowy, np. za porozumieniem stron?
TAK, o ile wnioskodawca jest osobą, która:
Po pierwsze, w 2020 r. podlegała ubezpieczeniom społecznym z tytułu stosunku pracy przez łączny okres co najmniej 60 dni;
Po drugie, nie podlega ubezpieczeniom społecznym lub obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, o ile nie jest bezrobotnym albo osobą, którą zgłoszono do tego ubezpieczenia jako członek rodziny;
Po trzecie, po 15 marca 2020 r. utraciła pracę na skutek rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem albo której umowa o pracę po dniu 15 marca 2020 r. uległa rozwiązaniu z upływem czasu, na który była zawarta.
Spełnienie powyższych warunków wnioskodawca oświadcza pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń („Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”).
Sprostowanie świadectwa pracy
W przypadku, gdy świadectwo pracy nie zawiera art. 30 § 1 pkt 2 KP (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem pracodawcy), a np. art. 30 § 1 pkt 1 KP (rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron), to należy sprostować świadectwo pracy nawet, jeżeli jest to po 14-dniowym terminie od jego otrzymania. Wniosek należy złożyć do pracodawcy, który w przypadku oczywistej pomyłki powinien sprostować świadectwo lub wydać nowe.
Błędne świadectwo pracy nie zamyka jednak prawa do dodatku solidarnościowego, którego przyznanie warunkuje fakt wypowiedzenia umowy o pracę. Jeżeli pracownik dysponuje np. oświadczeniem o wypowiedzeniu pracy datowanym po 15 marca 2020 r. to może w oparciu o jego treść dokumentować w ZUS podstawę rozwiązania umowy oświadczając pod rygorem odpowiedzialności karnej fakt spełnienia ww. warunków.
Odmowa prawa do dodatku solidarnościowego
ZUS może odmówić prawa do dodatku, co następuje w drodze decyzji ZUS, którą wnioskodawca ma prawo zaskarżyć odwołaniem do sądu w terminie i na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.) dla postępowań w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.
Art. 4779.[Odwołanie od decyzji organów rentowych]1. Odwołania od decyzji organów rentowych (…) wnosi się na piśmie do organu (…),który wydał decyzję (…), lub do protokołu sporządzonego przez ten organ (…), w terminie (1) miesiąca od dnia doręczenia decyzji lub orzeczenia.
W odwołaniu do właściwego dla naszego miejsca zamieszkania sądu okręgowego należy przedstawić dowody świadczące o jednostronnym wypowiedzeniu umowy i np. dowody na fakt próby sprostowania świadectwa pracy. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem ZUS.
